YOUNG at HEART

Η Πιο Ρόκ ταινία όλων των εποχών και όλων των Ηλικιών...

should I stay or should I go?

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΤΛΑΝΤΑ 2008

«Όταν η χορωδία τραγουδά το «Forever Young» του Bob Dylan, σε μια φυλακή στο Χάμσαϊρ και οι τρόφιμοι ανεξαρτήτως ηλικίας ξεσπούν σε κλάματα, τότε καταλαβαίνεις ότι η καρδιά μετράει. Ένα ντοκιμαντέρ για ανθρώπους λίγο πριν το τέλος, που αντί να σε θλίβει, είναι εκπληκτικά αναζωογονητικό»
εφημερίδα LOS ANGELES TIMES
«Μια ταινία που δίνει ένα τελείως διαφορετικό νόημα στο τραγούδι των Clash (που διασκευάζεται από το γκρουπ των ηλικιωμένων): «Should I stay or should I go»…
περιοδικό BLACK SHEEP REVIEWS
«Συνταξιούχοι μεν, αλλά ποτέ τόσο γέροι για να ροκάρουν γερά. Ο χρόνος αναθεωρεί το όποιο γούστο και κλείνει τα κενά. Life goes on until it doesn’t»
εφημερίδα NEW YORK TIMES
«Το συγκρότημα που τραγουδά με πάθος μέχρι τη τελευταία του πνοή»
περιοδικό METROACTIVE
«Αυτή η ξεκαρδιστική και συνάμα συγκινητική ταινία, θα ικανοποιήσει τους θεατές στο έπακρο. Θα βγείτε από την αίθουσα, με μια καινούργια όρεξη για τη ζωή».
περιοδικό NEWSWEEK

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Stephen Walker
Παραγωγός: Sally George
Φωτογράφος: Edward Marritz
Μοντάζ: Chris King
Ήχος: Glenn Freemantle, Mark Mandler, Andrew Wilkinson
Εμφανίζονται: Jim Armenti, William E. Arnold, Joe Bonoit, Helen Boston, Louise Canady, Bob Cilman, Elain Flingman, Jean Florio, Len Fontaine
Διάρκεια: 109΄ Έγχρωμο
Εταιρία Παραγωγής-Διανομής: Fox Searchlight

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ
Μπορεί να φαίνονται γέροι στο σώμα, αλλά στο πνεύμα παραμένουν νέοι. Μια χούφτα γερόντια, έχουν χορωδία εδώ και 25 χρόνια στη Μασαχουσέτη που ροκάρει ασύστολα βάζοντας κάτω πολλούς πρόωρα γερασμένους νεαρούς μουσικούς. Ο μέσος όρος ηλικίας της πολυμελούς μπάντας, είναι τα 81 χρόνια και παίζουν τα κομμάτια που γουστάρουν, από James Brown, OutKast, Talking Heads, The Clash μέχρι Sonic Youth και Coldplay παρακαλώ, χωρίς να ξεχνούν το πανκ και τη ντίσκο. Πολλά από τα μέλη για να συμμετάσχουν πρέπει να καταπολεμήσουν χρόνιες ασθένειες, αλλά το λέει η καρδιά τους. Οι μουσικές τους επιλογές όπως και η σκηνική τους παρουσία, είναι αναπάντεχες και έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τα γερασμένα γκρουπ του και καιρού μας.
Αυτό το ξεχωριστό ντοκιμαντέρ είναι βασισμένο στις ζωές 24 ηλικιωμένων και εξαιρετικά ταλαντούχων ηλικιωμένων πολιτών, που μεταφέρονται στο πανί από τον βρετανό ντοκιμενταρίστα Stephen Walker. Ο τελευταίος πήρε την απόφαση για την ταινία, όταν εκστασιασμένος τους παρακολούθησε σε μια συναυλία, στο Λονδίνο. Το φιλμ παρακολουθεί το παράξενο αυτό γκρουπ στις σχολαστικές πρόβες τους, που κρατούν έξι βδομάδες, συν τη πρακτική στο σπίτι, πριν από μια συναυλία που είναι ήδη sold-out. Ο συναυλιακός χώρος είναι μια φυλακή, αλλά στο δρόμο προς το σανίδι, ένα μέλος αποδημεί εις Κύριον. Οι υπόλοιποι του συγκροτήματος δυσκολεύονται να το ξεπεράσουν, ακολουθούν καταστάσεις που σου κάνουν τη καρδιά κομμάτια, αλλά ως γνωστόν the show must go on. Συγκλονιστική είναι η στιγμή που το μέλος Fred Knittle, με σοβαρότατα προβλήματα στους πνεύμονες τραγουδά το «Fix You» των Coldplay.

TI ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Όπως φαίνεται το «Shine A Light» του Μάρτιν Σκορτσέζε για τους Rolling Stones, δεν θα είναι το καλύτερο ντοκιμαντέρ πάνω σε μουσικούς κάποιας ηλικίας, αλλά το αμίμητο «Young at Heart». Το ντοκιμαντέρ αυτό δεν έχει κανέναν διάσημο στο καστ. Διατηρεί όμως το αθάνατο ροκ τσιτάτο: «Καλύτερα να το κάψεις, παρά να το θάψεις». Οι υπερήλικες κύριοι και κυρίες του συγκροτήματος «Young at Heart», αρνούνται να κρυφτούν και να περιμένουν το θάνατο να τους χτυπήσει τη πόρτα. Ο Stephen Walker που βρίσκεται πίσω από τη κάμερα στρέφει το φακό του στα πρόσωπα και στις ιδιαίτερες στιγμές τους από το παρόν και το παρελθόν. Διαλέγει να αναδείξει το παλμό, το χιούμορ και την αφοσίωση των μελών σε αυτό που κάνουν, παρά να πατρονάρει το κοινό με βαρύγδουπα μαθήματα για τη ζωή, που προέρχονται από σκηνοθετικούς υπολογισμούς. Το ροκ’ν’ρολ δεν πεθαίνει έτσι εύκολα. Σε μια ηλικία όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είτε είναι νεκροί, είτε ζουν αποσυρμένοι στα σπίτια τις τελευταίες ώρες τους, αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες διαλέγουν να είναι πάνω στη σκηνή και να τραγουδούν δυνατά με τη καρδιά τους, τα μεγάλα ταμπού που πνίγουν την τρίτη ηλικία: αγάπη, σεξ, η χαμένη νεότητα, μοναξιά και θάνατος. Σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση που το μελό υποσκάπτεται από την αλήθεια.

ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Ο Stephen Walker έχει σκηνοθετήσει 23 ταινίες για το BBC και το Channel 4. Από αυτά ξεχωρίζουν τα εξής: «Hiroshima A Day That Shook The World», που το 2004 ήταν υποψήφιο για 3 Emmy. Το «Fake It: Punk To Conductor», που το 2003 κέρδισε ΒAFTA καλύτερης τηλεοπτικής ταινίας και το «Hardcore» του 2001.

Ο STEPHEN WALKER ΓΙΑ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ
Όταν η γυναίκα μου και παραγωγός Sally George, ανέφερε κάτι για τη χορωδία «Young @ Heart», ένα γκρουπ υπερήλικων ανθρώπων που τραγουδούν ροκ, σκέφτηκα δεν μπορεί, κάποιου είδους παρωδία θα είναι. Μερικές μέρες αργότερα με έπεισε να πάμε στο Lyric Theater του Λονδίνου, όπου έπαιζαν ζωντανά μέσα στο πλαίσιο της περιοδείας τους με τον ειρωνικό τίτλο, «Road To Nowhere». Από την αρχή με συνεπήρε η δύναμη και η ομορφιά της μουσικής. Τραγούδια γνωστά, έπαιρναν άλλη μορφή και σχήμα κάτω από τις καταπληκτικές εκτελέσεις αυτών των ανθρώπων.
Κάποια στιγμή μια 93άρχρονη η Eileen Hall, βγαίνει μπροστά και αρπάζοντας το μικρόφωνο ουρλιάζει το «Should I Stay Or Should I Go», των Clash. Από τότε ένιωσα πως πρέπει να κάνω τη ταινία. Πάντα ήθελα να κάνω ένα φιλμ για τη τρίτη ηλικία. Με αυτό το υλικό που είχα μπροστά μου, μπορούσα να δοκιμάσω μια φρέσκια ματιά, να δημιουργήσω μια ροκ όπερα για την αποδοχή του να γερνάς.

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ
Η χορωδία ξεκίνησε το ταξίδι της το 1982. Έκτοτε έχουν πεθάνει περίπου 70 μέλη και κανένας από την αρχική line-up δεν έχει μείνει ζωντανός. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πέθαναν άλλα 2 μέλη. Ένας από αυτούς ο Bob Salvini, είχε επιστρέψει στο γκρουπ μετά από ένα μεγάλο διάστημα προβλημάτων υγείας. Λίγες ώρες μετά το θάνατο του Bob, το συγκρότημα έδινε μια συναυλία στην τοπική φυλακή με κοινό, τους τροφίμους. Υπάρχει μια εξαιρετικά φορτισμένη σκηνή όπου ακούγεται το τραγούδι του Bob Dylan «Forever Young», όπου τα μέλη του γκρουπ το αφιερώνουν στον εκλιπόντα. Οι κάμερες πιάνουν τις εντυπωσιακές εκφράσεις συγκίνησης αυτών των σκληρών αντρών, που σπάνε κάτω από το βάρος της απώλειας. Είναι μια σπάνια στιγμή, που κανείς μας δεν θα τη ξεχάσει.
Λίγες μέρες αργότερα άλλο ένα μέλος της χορωδίας, ο Joe Benoit, πέθανε ξαφνικά. Ο σκηνοθέτης του είχε πάρει συνέντευξη μια βδομάδα πριν και ο Joe του είχε πει, πόσο δύσκολα περνά με την χημειοθεραπεία. Ο Joe όμως ήταν ένας πραγματικός σταρ, ολοκληρωτικά δοσμένος στη σκηνή. Με χιούμορ αγνόησε τις συμβουλές του γιατρού και πήγε τουρνέ, μαζί με τους «Young @ Heart». Η φωνή του είχε μια αξιοθαύμαστη δύναμη και γκάμα που θα τη ζήλευαν πολλοί, ενώ το μεγαλείο του πάει ακόμη πιο μακριά, αν αναλογιστεί κανείς, πως πίσω από όλα αυτά ήταν βαθιά άρρωστος.