ΠΟΙΗΣΗ - POETRY

Η Clipart Films παρουσιάζει με περηφάνεια
την εξαιρετική ταινία
που κέρδισε το
Βραβείο Σεναρίου
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2010

Σκηνοθέτης: Τσανγκ Ντόγκ Λι (Chang-dong Lee)
Με τους Yoon Hee- Jeong, Da-wit Lee
Δράμα, Νότια Κορέα 2010 139 Λεπτά

…άξια για πολλά βραβεία ήταν η ερμηνεία μιας ηθοποιού που επέστρεψε μετά από 15 χρόνια απουσίας, της Γιουν Γιούνχι, στην Ποίηση του Κορεάτη Λι Τσαγκ Ντονγκ. Ενσάρκωσε μια γηραιά κυρία που παλεύει με τα πρώτα συμπτώματα της άνοιας, τη χαριτωμένη φιλαρέσκεια της, την ανάγκη της να μάθει να φτιάχνει ποιήματα, και την ανάμειξη του αγαπημένου της έφηβου εγγονού στον βιασμό μιας συμμαθήτριάς του, η οποία στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Πολύ ντελικάτη, υπέροχη δημιουργία…
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ / LIFO

Μπορεί η ταινία του Τσανγκντόνγκ Λι να λέγεται «Ποίηση», πίσω όμως από τον τίτλο υπάρχει ένα σπαραχτικό ανθρώπινο δράμα που η ηλικιωμένη ηρωίδα προσπαθεί να αντιμετωπίσει. Η 60χρονη ηρωίδα, που ζει με τον νεαρό εγγονό της σε μια επαρχιακή πόλη της Νότιας Κορέας, αποφασίζει κάποια στιγμή, σαν «ηλιαχτίδα» στην ανιαρή ζωή της, να παρακολουθήσει μαθήματα ποίησης. Σχεδόν ταυτόχρονα ανακαλύπτει πως ο εγγονός της, μαζί με άλλους πέντε συμμαθητές του, βίαζαν ομαδικά μια συμμαθήτριά τους, που τελικά την οποία οδήγησαν σε αυτοκτονία.
Ο σκηνοθέτης (που το 2007 μας είχε εντυπωσιάσει με την «Κρυφή λιακάδα») αντιμετωπίζει την ιστορία του με ειλικρίνεια και ψυχραιμία, με μια κάμερα που παρακολουθεί τα δρώμενα με αντικειμενικότητα, αφήνοντας τον θεατή να βγάλει τα συμπεράσματά του. Για παράδειγμα, σ' όλες σχεδόν τις σκηνές ο εγγονός κάθεται μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας όλα όσα παρουσιάζει («σκουπίδια», υποθέτουμε), έμμεσο σχόλιο του σκηνοθέτη πάνω στο άχαρο μέλλον μερίδας της νεολαίας. «Ζούμε σε μια εποχή», ανέφερε ο ίδιος, «όπου η ποίηση αργοπεθαίνει. Μερικοί θλίβονται γι' αυτό, ενώ άλλοι δηλώνουν πως της αξίζει να πεθάνει. Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να διαβάζουν και να γράφουν ποιήματα... Αλλά αυτό είναι και ένα ερώτημα που θέτω στον εαυτό μου: Τι σημαίνει να γυρίζω ταινίες σε μια εποχή όπου έτσι κι αλλιώς ο κινηματογράφος πεθαίνει;»
Ν.Φ. Μικελίδης / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

…στη ταινία Ποίηση, ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Τσανγκντόνγκ Λι μας παρουσιάζει το πορτρέτο μιας ηλικιωμένης γυναίκας η οποία, για να αλλάξει κάπως την ανιαρή ζωή της, αποφασίζει στα 60 της τόσα χρόνια να γίνει ποιήτρια, ενώ, παράλληλα προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την απάνθρωπη πράξη του νεαρού εγγονού της να βιάσει με πέντε συμμαθητές του μια κοπέλα, οδηγώντας την στην αυτοκτονία. Ο Λι καταγράφει με λεπτομέρεια, αλλά και κριτικό μάτι την κοινωνία μέσα στην οποία κινούνται τα πρόσωπά του, δημιουργώντας σκηνές από τις οποίες δεν λείπει και μια ποιητική πνοή. Οι κριτικοί κάνουν λόγο για μια εξαιρετική ερμηνεία από την Τζουνκί Γιουν. / efhmer;idaΤΑ ΝΕΑ

Ξεκίνησε ως μυθιστοριογράφος, μεταπήδησε στη συγγραφή σεναρίων( Oasis, Fish Green) έγραψε και σκηνοθέτησε το μαγευτικό Secret Sunshine, Ο Τσανγκ Ντογκ Λι είναι ένας από τους 3 καλύτερους σκηνοθέτες της χώρας του. Η ταινία του Poetry μόνο από την υπόθεση της έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μας.
http://camerastyloonline.wordpress.com/

… συγκινητικό ήταν το Poetry του Chang-dong Lee, το οποίο έφυγε από την διοργάνωση με το βραβείο καλύτερου σεναρίου…
http://cine.gr/

…Στα φαβορί για το βραβείο γυναικείας ερμηνείας βρίσκονται η Γιουν Τζουίνγκ-χέε πρωταγωνίστρια της νοτιοκορεάτικης ταινίας «Ποίηση»…
Ν.Φ.Μικελίδης / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΧΑΡΑ μου, εσύ - MY JOY

Η Clipart Films παρουσιάζει με περηφάνεια
μια μοναδική σοκαριστική ταινία
του Σεργκέι Λοζνίτσα
που όμοια της δεν έχετε
ξαναδεί ποτέ σας...

Σκηνοθέτης: Σεργκέι Λοζνίτσα (Sergei Loznitsa)
Με τους Victor Nemets, Olga Shuvalova, Vladimir Golovin
Δράμα, Ουκρανία 2010

Η σύγχρονη Ρωσία της βίας, της εγκληματικότητας της πορνείας μέσα από το φακό ενός ντοκιμενταρίστα όπως χαρακτηρίζεται ο Λονζνίτσα. Απόφοιτος του πάλαι ποτέ σπουδαίου Ρωσικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου ο 46χρονος σκηνοθέτης δοκιμάζει τις δυνατότητες του για πρώτη φορά σε μεγάλου μήκους ταινία, αποτελέσει την πραγματική ευχάριστη έκπληξη του φετινού Φεστιβάλ Καννών.
Είναι η ιστορία του οδηγού Γκιόργκι ο οποίος πηγαίνοντας προς την δουλειά του παίρνει λάθος δρόμο σε έναν αυτοκινητόδρομο της ρωσικής υπαίθρου. Μέσα από μια αλλόκοτη κατάσταση συναντά τους κατοίκους μιας απομονωμένης περιοχής. Έναν βετεράνο πολέμου, μια έφηβη πόρνη, μια τσιγγάνα και διεφθαρμένους αστυνομικούς. Η απώλεια της μνήμης του και η κακή κατάσταση της υγείας του είναι το κομβικό σημείο της ιστορίας, ξετυλίγοντας σαν παραβολή όλα εκείνα τα στοιχεία που αποκαλύπτουν την ηθική παρακμή της Ρωσίας.
Και, ξαφνικά, έρχεται ένας 46χρονος Ρώσος, ο Σεργκέι Λόζνιτσα, με θητεία στο ντοκιμαντέρ, στην πρώτη του ταινία με τίτλο Η ευτυχία μου (Schastye Moy), να μας μαρτυρήσει με μια στέρεα εικαστική γραφή, εκπληκτικά πλάνα και διαλόγους και αφήγηση σαλιγκαριού την πλήρη αποψίλωση της περίφημης ρωσικής ψυχής, σε έναν κτηνώδη πολτό. Η δυστυχία του δράματος μιας πολύπαθης χώρας, κατά τον Λόζνιτσα, έχει τις ρίζες της στον σταλινισμό, και μέσα από λαβυρινθώδεις αναδρομές στο παρελθόν το παρόν συγχέεται σε μια μοχθηρία άνευ προηγουμένου, μια ανομία που εξισώνεται με τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. Είναι η ιστορία ενός φορτηγατζή, που αρνείται να πληρώσει μια νεαρή κοπέλα που του προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες, χάνεται στους κάμπους και τα λαγκάδια, και πέφτει θύμα κάποιων τυχαίων, που θέλουν να κλέψουν το εμπόρευμά του. Γυρισμένο σε ουκρανικά τοπία που μοιάζουν με τη ρωσική ενδοχώρα, το φιλμ χρησιμοποιεί τη φιγούρα ενός γέρου άνδρα που κρατάει δυο ρόλους, εντελώς αντίθετους σε ύφος, θέλοντας και να καταδείξει την αλλαγή του πνεύματος στο ίδιο πρόσωπο. Το βασικό, στο μόνο αριστούργημα από τις ταινίες που είδα στις Κάννες, είναι η αδιάσπαστη προσήλωση του Λόζνιτσα στον χώρο και τον χρόνο (αν και πολλοί θα διαφωνήσουν λόγω του μυστηρίου που περιβάλλει τους χαρακτήρες), χωρίς να ενδιαφέρεται για τον απόλυτο σεβασμό της γραμμικής πλοκής.
Η ταινία του Λόζνιτσα δεν πήρε κανένα βραβείο τελικά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ / LIFO

Μια κοινωνία βουτηγμένη στη διαφθορά και την εκμετάλλευση παρουσιάζει στην ταινία «Η χαρά μου» ο πρώην ντοκιμαντερίστας Σεργκέι Λοζνίτσα. Μια κοινωνία που βγήκε από ένα δυστυχώς διεφθαρμένο σοσιαλιστικό σύστημα για να οδηγηθεί σε ένα άλλο, το ίδιο διεφθαρμένο και απογοητευτικό σύστημα, το καπιταλιστικό. Ιστορίες της Ρωσίας, από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, βασισμένες σ' ό,τι γνώρισε ο σκηνοθέτης στα ταξίδια για τα ντοκιμαντέρ του. Με χαρακτήρες χωρίς ηθικές αξίες, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο τον συνάδερφό τους, με αστυνομικούς που κλέβουν και κακοποιούν τους πολίτες αντί να τους προστατεύουν. Μια κοινωνία όπου η συμπόνια θεωρείται κακό κι όπου οι νεαρές ανήλικες κοπέλες προτιμούν την πορνεία παρά την όποια βοήθεια. Απαισιόδοξη σίγουρα εικόνα που μας δίνει μιαν άλλη, άγνωστη πλευρά της ρωσικής κοινωνίας. Με την κάμερα του Λοζνίτσα να ακολουθεί σε ατέλειωτα, εφιαλτικά τράβελινγκ τα διάφορα πρόσωπα, μέσα από χρώματα μουντά, με πρόσωπα που μοιάζουν να βγήκαν από τις σελίδες του Ντοστογιέφσκι και μ' ένα ρεαλισμό συγγενικό με εκείνο του Φασμπίντερ.
Ν.Φ.Μικελίδης / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Στην ταινία Η χαρά μου, πρώτη μεγάλου μήκους ταινίας του Ρώσου σκηνοθέτη Σεργκέι Λοζνίτσα, έχουμε μια απαισιόδοξη, βουτηγμένη σε μια κατάμαυρη ατμόσφαιρα, αλληγορία πάνω στη σύγχρονη ρωσική κοινωνία.

Μέσα από διάφορες ιστορίες, που ξεκινούν από την εποχή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και φτάνουν ως τις μέρες μας (όλες βασισμένες σε ιστορίες που έμαθε στη διάρκεια των ταξιδιών του στη Ρωσία ο πρώην ντοκιμαντερίστας σκηνοθέτης), μας φέρνει σε επαφή με διεφθαρμένους αστυνομικούς, κλέφτες, νεαρές πόρνες.
Ο Σ.Λοζνίτσα έφτιαξε μια ταινία με δυνατές εικόνες.
ΤΑ ΝΕΑ

Το ρώσικο σινεμά έβγαλε μάτια ξανά στο διαγωνιστικό τμήμα με το φιλμ Η Ευτυχία Μου. Όση σχέση είχε ο τίτλος Happiness με το περιεχόμενο της ταινίας του Τοντ Σόλονς, άλλο τόσο έχει και αυτός εδώ, με την σινεμασκόπ κάμερα να ακροβατεί στις ράγες μιας εντυπωσιακής αφηγηματικής χορογραφίας στην Ρωσία του σήμερα -μια Ρωσία εξίσου εχθρική με αυτή που απεικονίζεται στο Φορτίο 200 για παράδειγμα, αλλά λιγότερο γκροτέσκα γι αυτό και ίσως πιότερο ενοχλητική. Φιλμικά μιλώντας όμως, πρόκειται για αδιαμφισβήτητο κομψοτέχνημα.
ΑΚΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ / www.sevenart.gr

Μια Τρίτη, μετά τα Χριστούγεννα / tuesday, after christmas

H Clipart Films με περηφάνεια παρουσιάζει
την τρυφέρη ταινία
του Ράντου Μουντεάν

Σκηνοθέτης : Ραντού Μουντεάν(Radu Muntean)
Με τους Dragos Bucur, Maria Popistasu, Victor Rebengiuc, Mimi Branescu
Δράμα, Ρουμανία 2010

Ο Πολ Χαγκανού είναι ερωτευμένος με δύο γυναίκες. Με την σύζυγο του( Αντριάνα) που έχουν και μια κόρη αλλά και με την 25 Χρόνη οδοντίατρο (Ραλούκα) η οποία του βγάζει ένα άλλο εαυτό. Δεν έχει άλλη ευκαιρία. Πρέπει να διαλέξει με ποια από τις δύο θα συνεχίσει τη ζωή του. Έχει χρόνο μόνο μέχρι τα Χριστούγεννα.

το Tuesday, After Christmas του Ρουμάνου Ράντου Μουντέαν, μας έκανε να αναρωτηθούμε γιατί δεν βρήκε τη θέση του στο διαγωνιστικό. Η ιστορία ενός άντρα που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στο γάμο και την οικογένειά του και την αγάπη του για μια νεότερη γυναίκα, μπορεί να μην ακούγεται σαν κάτι πρωτότυπο, αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω απ' ό,τι υπόσχεται. Μια ταινία με σπαρακτική συναισθηματική ειλικρίνεια, με εξαιρετικούς ρυθμούς με μια αληθοφάνεια που δεν σου αφήνει άλλη επιλογή από το να της παραδοθείς. “Προσπάθησα να αποτυπώσω στο φιλμ την ηδονοβλεπτική αίσθηση που έχει κανείς κοιτάζοντας το εσωτερικό των σπιτιών των άλλων ανθρώπων, ή από το να μπει στην κουζίνα ή την κρεβατοκάμαρά τους” λέει ο Μουντέαν. “Η οικειότητα ενός γάμου, μπορεί να είναι πιο συναρπαστική ακόμη κι από την καλύτερη ταινία δράσης”, και το φιλμ του το αποδεικνύει με το παραπάνω. Ένα μικρό διαμάντι συναισθηματικής καθαρότητας και και διακριτικού δράματος. Ένα κομμάτι αληθινής ζωής σε 35 μιλιμέτρ...
Γ.Κρασακόπουλος / ATHENS VOICE

...το Tuesday After Christmas του Ράντου Μπουντέαν, αντίθετα, είναι τόσο αληθινό που σε πονά. Ο ήρωάς του θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη γυναίκα ή την ερωμένη, μόνο που ένα τόσο κοινότοπο δίλημμα μεταφράζεται εδώ σε μια διεισδυτική και ειλικρινή ματιά στην ανθρώπινη φύση...
Γ.Κρασακόπουλος / ATHENS VOICE

να απλό οικογενειακό δράμα που παγιδεύει τον θεατή στο ίδιο δωμάτιο με τους ήρωες και παράλληλα στο κέντρο ενός ερωτικού τριγώνου, λίγο πριν την απόφαση που θα φέρει την σαρωτική ανατροπή. Τυπικό όσο και εξαίρετο δείγμα της σύγχρονης ρουμάνικης σχολής που ενθουσιάσε πολλούς απ' την πρώτη κιόλας προβολή του.
www.cinemart.gr

η ανθρώπινη αλήθεια του μας στιγμάτισε.

Είναι το απλό, πιο δύσκολο;
Ένας 40άρης σύζυγος, χρόνια μαζί με την συνομήλικη γυναίκα του, πατέρας μία 8χρονης κόρης γνωρίζει και ερωτεύεται μία 25χρονη οδοντίατρο. Μπαίνουμε στη ζωή του με 10 σκηνές – κάποιες από αυτές γυρισμένες ως μονοπλάνα. Είναι παραμονές Χριστουγέννων και η κόρη χρειάζεται δώρα και την ψευδαίσθηση του Αγ. Βασίλη, η ερωμένη ετοιμάζεται να φύγει για το πατρικό της καθώς δεν ζει με την ψευδαίσθηση ότι έχει δεσμό, και η σύζυγος φροντίζει όλες τις πρακτικές μικρές λεπτομέρειες που κρατούν ένα σπιτικό λειτουργικό. Ή αυτή είναι η δική της ψευδαίσθηση. Η ζωή του θα σταματήσει για δυο γιορτινές μέρες και ό,τι έχει επιλέξει να ζει θα συνεχιστεί από την Τρίτη μετά τα Χριστούγεννα. Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η δική του ψευδαίσθηση.
Τίποτα το "ανατρεπτικό" δεν θα συμβεί στην ταινία του Μουντεάν. Το σενάριό του δεν βασίζεται σε ευρήματα ή κόλπα, κι όμως επιτυγχάνει να κάνει το απλό, περίτεχνο και το προβλέψιμο, απλά… οικείο. Ολοι έχουμε βρεθεί στη θέση που προδίδουμε, μας προδίδουν, χωρίζουμε, τραβάμε μπροστά ή μένουμε πίσω. Όλοι ξέρουμε ότι ποτέ κανείς δεν είναι ξεκάθαρα ένοχος, και κανείς δεν είναι ποτέ αθώος. Δεν υπάρχει παρθενικός διάλογος για να γράψει τον ανθρώπινο πόνο ενός χωρισμού. Δεν υπάρχει σενάριο που να χωράει όλες τις μικρολεπτομέρειες που σε δένουν με έναν άνθρωπο, που σε χωρίζουν από τον ίδιο άνθρωπο. Όμως όταν αυτά που ακούγονται ηχούν αληθινά και ερμηνεύονται με σπαραχτικούς αυτοσχεδιασμούς, κι όταν αυτά που δεν λέγονται ποτέ καταγράφονται από μία αμήχανη κάμερα-παρατηρητή και όχι χορογράφο, σταματά να υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε σένα και την μεγάλη οθόνη.
Αυτό συνέβη λοιπόν την Πέμπτη το βράδυ, στην επίσημη προβολή του "Τρίτη μετά τα Χριστούγεννα" στην αίθουσα Debussy. Ένα βουβό, συγκινημένο ακροατήριο παρακολουθούσε το έργο της ζωής του. "Σας ευχαριστώ" δήλωσε ο σκηνοθέτης, φανερά ταραγμένος μπροστά στο πιο δύσκολο φεστιβαλικό κοινό του κόσμου. "Ελπίζω να ξαναβρεθούμε στο μέλλον, σε αντίστοιχες συνθήκες."
www.novacinema.gr

ΠΟΙΗΣΗ, μια βραβευμένη μοναδική ταινία

H Clipart Films χαιρετίζει τα δυό βραβεία για την ταινία POETRY - ΠΟΙΗΣΗ του Λι Τσανγκ Ντονγκ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ Βραβείο και Βραβείο ΣΕΝΑΡΙΟΥ στο Φεστιβάλ των Καννών...Μια απίστευτη ταινία που μας κάνει πολύ περήφανους... Σε λίγες μέρες, θα ανακοινώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες, τόσο ...

Η CLIP ART Films παρουσιάζει με πολύ περηφάνεια…

The Amazing Truth About Queen Raquela

H ταινία θα προβληθεί σε λίγες μέρες στο 49ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο Τμήμα ΜΕΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ και συγκεκριμένα

στις 18 Νοεμβρίου στις 00.00 στην αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ και

στις 19 Νοεμβρίου στις 00.30 στην αίθουσα John Cassavetes

Και τις δύο προβολές θα προλογίσει η ίδια η Βασίλισα Ρακέλα και ο σκηνοθέτης της

ταινίας Όλαφ Ντεφλόρ Γιοχάνεσον.

MOMMA's MAN

Παράλληλα θα προβληθεί η ταινία του Αζαέλ Τζέηκομπς MOMMA's MAN, O MAMAKIAS, μια υπέροχα ανθρώπινη ταινία.

το MOMMA's Man προβάλεται

στις 19 Νοεμβρίου στις 19.30 στην αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ και

στις 20 Νοεμβρίου στις 20.30 στην αίθουσα John Cassavetes.

Τα γκρούπ των δύο ταινιών στο FACEBOOK βρίσκονται στις εξής διευθύνσεις :

http://www.facebook.com/profile.php?id=1020132895&ref=profile&pub=2309869772#/group.php?gid=17945481775&ref=ts

&

http://www.facebook.com/profile.php?id=1020132895&ref=profile&pub=2309869772#/group.php?gid=37981990680&ref=ts

και τέλος το γκρούπ της CLIP ART Films

http://www.facebook.com/group.php?gid=17945481775#/group.php?gid=15330973077

JOIN US!!! Και υποστήριξτε δυό ταινίες – πρόκληση, δυό ταινίες διαμάντια που ξεχωρίζουν μέσα από τον όγκο των σκουπιδιών που μας κατακλύζει…

H CLIP ART παρουσιάζει

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ με 3 DVD
με ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ,
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΣΠΑΝΙΟ ΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

ΜΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ
ΜΟΝΟ με 7,90 ευρώ

Looking for new ways for film distribution

Προσιτή και προσβάσιμη διέξοδος,
σε σπάνιες και δυσεύρετες παραγωγές

ΣΕ ΟΛΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΣΕ 20 ΗΜΕΡΕΣ.

ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ

1. ERIC CLAPTON , συναυλία

2. JIMI HENDRIX, ντοκουμέντο, θεωρία συνομωσίας

&

3. FREDI MERCURY, QUEEN, ντοκιμαντέρ, αρχειακό υλικό, συναυλίες...

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ για τον επόμενο τεύχος

- ROXY MUSIC
- BEATLES
- ROLLING STONES

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

Μόλις κυκλοφόρησε ο πρώτος μας κινηματογραφικός κατάλογος, δίνοντας μια "σκληρή" υποσχέση κι ένα σταθερό ραντεβού με ένα ιδαίτερο απαιτητικό κοινό.
Όσοι για αρχειακούς και συλλεκτικούς λόγους θέλουν να τον προμηθευτούν, δεν έχουν παρά να περάσουν απο την CLIP ART, Ερμού 100, στο Μοναστηράκι και να τον παραλάβουν... Όλοι ευπρόσδεκτοι...

A VERY BRITISH GANGSTER

«Look After Those That Look After You

Fuck Off Those That Fuck Off You»

DOMINIC NOONAN

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Donal MacIntyre

Δ.Φωτογραφίας: Nick Manley, Mike Turnbull

Παραγωγοί: Donal MacIntyre, Lil Cranfield, Chris Shaw

Μοντάζ: Sally Hilton, Connan McStay, Des Murray

Ήχος: Russel Edwards, Andrew Hoare, Simon Jolly, Chris Walker

Πρωταγωνιστής: Dominic Noonan

Διάρκεια: 97΄/ Ιρλανδία-Μεγάλη Βρετανία, Ντοκιμαντέρ /

Παραγωγή-Διανομή: Belfast TV3, Dare Films, Anywhere Road Entertainment

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα ντοκιμαντέρ που τολμά να εισχωρήσει στα άδυτα, της πλέον επικύνδυνης εγκληματικής οργάνωσης της Μεγάλης Βρετανίας. Της οικογένειας Noonan. Μια αιμοσταγής συμμορία εξομολογείται μπροστά στο φακό και αποκαλύπτει τις θηριωδίες της. Παράλληλα παρουσιάζεται εύγλωττα ο ρόλος των συμμοριών στις χαμηλώτερες κοινωνικές τάξεις, που φέρονται να αντικαθιστούν την δικαιοσύνη.

Το φιλμ ακολουθεί τον Dominic Noonan, στο τρίχρονο οδοιπορικό του από δικαστήριο σε δικαστήριο. Ο Dominic, ηγέτης της δυναστείας των Noonan, δεύτερης γενιάς ιρλανδών κτηνοτρόφων θεωρεί το έγκλημα, κάτι σαν κοινωνική εργασία με υψηλό φρόνημα. Σπάνια μια ταινία έχει τέτοια πρόσβαση σε έναν τέτοιο χώρο. Ο σκηνοθέτης μας δείχνει από κοντά έναν κόσμο που τρέφεται με απαγωγές, δολοφονίες και βασανισμούς. Πίσω όμως από το μάτσο προφίλ, αναδύεται μια κοινότητα όπου παλεύει καθημερινά με τη φτώχεια, τη βία και τα ναρκωτικά.

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ

«Πάνω απ’όλα είναι ένα «gangster movie». Όλα τα στοιχεία που αποτελούν μια ταινία του είδους είναι εδώ: θάνατος, εκδίκηση, οικογένεια και αθωότητα. Υπάρχουν φόνοι, κηδείες, δίκες, αθωώσεις, μόνο που οι ηθοποιοί και οι καταστάσεις είναι αληθινές. Σενάριο υπήρχε. Γράφτηκε όταν γεννήθηκαν αυτοί οι τύποι, προμηνύοντας μια ζωή στο έγκλημα. Τα προβεβλημένα μέλη της οικογένειας Noonan, ήταν ενημερωμένοι με τη φιλμική γραμματική του Ταραντίνο και του Σκορτσέσε. Ζουν καθημερινά στη δική τους ταινία, αναμασώντας τους ήχους και τους διαλόγους των διάσημων φιλμ. Δεν μπορούν να κρύψουν όμως τα κακοβαλμένα κοστούμια και τη βαριά προφορά του Μάντσεστερ. Θέλω από το κοινό να ανακαλύψει αυτό το κόσμο όπως έκανα εγώ, ένα βήμα τη φορά. Θέλω ο θεατής να αγγίξει και να μυρίσει από κοντά αυτή την οικογένεια. Στα 3 χρόνια παρακολούθησης σοκαρίστηκα αρκετές φορές, αλλά και συγκινήθηκα από αυτά που διαδραματίζονταν μπροστά μου. Καλώ οποιονδήποτε να δει ζωές αυτών των ανθρώπων που είναι γεμάτες ζωντανά χρώματα, χρησιμοποιόντας έναν ασπρόμαυρο πρισματικό φακό».

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;

Ο Donal MacIntyre ένας από τους διασημότερους τηλεοπτικούς ρεπόρτερ της Μεγάλης Βρετανίας. Με σπάνιο θάρρος έχει βγάλει στο φως εξαιρετικά δύσκολες υποθέσεις, ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του πλείστες όσες φορές. Πέρα από τα βραβεία οι έρευνές του έχουν δημιουργήσει και έναν στρατό από εχθρούς που απειλούν τη ζωή του σε καθημερινή βάση. Πρώτοι και καλύτεροι οι Noonans. Τα τελευταία 6 χρόνια έχουν προσπαθήσει να τον απαγάγουν, ενώ έχει δεχτεί επίθεση μετά πυροβολισμών, με αποτέλεσμα να μη μένει σε μόνιμη κατοικία. Έχει κάνει αποκαλυπτικά ρεπορτάζ στη Βηρυτό, στη Βοσνία, στο Κονγκό, στο Μπέλφαστ, στη Μπούρμα και στο Ιρακ, δουλεύοντας για το BBC, το ITV και το Sky. Οι θεματικές με τις οποίες έχει ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά, περιλαμβάνουν: σκάνδαλα σε γηροκομεία με ακόλουθη κακοποίηση γερόντων, βιασμοί παιδιών με νοητική καθυστέρηση, παράνομο εμπόριο ζώων υπο εξαφάνιση, εμπόριο λευκής σάρκας και παράνομες συναλλαγές με όπλα από την Ανατολική Ευρώπη. Η πρώτη του δουλειά που αφορούσε το ξεσκέπασμα συμμορίων διακίνησης κοκαϊνης και ηρωϊνης, βραβεύτηκε με ειδική μνεία από την «Royal Television Society». Είναι διάσημος για τις μεταμφιέσεις του. Μπορεί να αλλάξει ρόλους μέσα σε μια ώρα. Με αυτό το τρόπο έχει εισχωρήσει αποτελεσματικά στο χώρο της μόδας, του χουλιγκανισμού των γηπέδων, του χρηματιστηρίου, αλλά και των νιγηριανών conmen. Έχει χρειαστεί να μείνει μέχρι και 18 μήνες με μυστική ταυτότητα. Πρόσφατα σκηνοθέτησε μια σειρά από διαφημήσεις που στυλιτεύουν την αντικαπνιστική πολιτική της χώρας του. Με εντολή της κυβέρνησης απαγορεύτηκαν.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ

«Μια καθαρόαιμη γκανγκστερική ταινία που συγκρίνεται και ανατριχιάζει περισσότερο απ’ότι ο Αλ Πατσίνο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο μαζί, ή ο Μάικλ Κέην στο «Get Carter», ακόμη και ο Κάγκνεϊ θα χλώμιαζε».

περιοδικό SCREEN INTERNATIONAL

«Η ταινία «A Very British Gangster», είναι ένα επικύνδυνο φιλμ για ακόμη πιο επικύνδυνους ανθρώπους. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται ο ακατέργαστος κόσμος των πληρωμένων δολοφόνων, των νάρκο-συμμοριών, αλλά και των αθώων που επιζούν για να πουν αυτή την ιστορία»

περιοδικό FILMMAKER

BRAZIL

Βραβείο BAFTA Film Award 1986, Καλύτερης Ταινίας
Βραβείο της ΕΝΩΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΒΟΣΤΟΝΗΣ
Βραβείο της ΕΝΩΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Terry Gilliam
Σενάριο: Terry Gilliam, Tom Stoppard, Charles McKeown
Παραγωγή: Arnon Milchan, Patric Cassaveti
Δ. Φωτογραφίας: Roger Pratt
Μοντάζ: Julian Doyle
Μουσική: Michel Camen
Art Director: John Beard, Keith Pan
Πρωταγωνιστούν: Jonathan Pryce, Robert De Niro, Ian Holm, Bob Hoskins, Michael Palin, Kim Greist, Ian Richardson, Katherine Helmond
Διάρκεια: 132΄, Μεγ. Βρετανία-1984
Εταιρίες Παραγωγής, Διανομής: 20th Century Fox – Embassy International Pictures


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ
Η κάλτ ταινία, που διεύρυνε τη κινηματογραφική φαντασία και προφήτευε ένα εφιαλτικό μελλοντικό κόσμο, λέγοντας πολύ απλά : όλα έχουν να κάνουν με το μυαλό μας. Ο εφιάλτης της πραγματικότητας, μανιασμένοι βομβιστές, ο θρίαμβος της πλαστικής, μεταμεσονύκτιο shopping, ο έρωτας που έρχεται με άσπρα φτερά σαν τυφώνας. Κι ο τρόμος που ξορκίζεται καλύτερα με το γέλιο. Μια απίστευτη ταινία, λίγο κωμωδία, λίγο θρίλερ, λίγο επιστημονική φαντασία, αλλά όχι τόσο μακριά από την πραγματικότητα, το BRAZIL, απέκτησε την πιο φανατική ομάδα οπαδών στον χώρο του σινεμά, καθιερώντας τον Γκίλιαμ, σαν τον σκηνοθέτη με την πιο οργιώδη φαντασία και έμπνευση. Η παραγωγή της ταινίας, ήταν μια μεγάλη περιπέτεια, καθώς ο Γκίλιαμ και το στούντιο παραγωγής ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους, αφού οι παραγωγοί περίμενα ένα sci fi παραμύθι, με «ευτυχισμένο» τέλος. Η ταινία ήταν τόσο παράξενη γι αυτούς, που για ένα χρόνο προβληματιζόντουσαν τι να τι κάνουν. Ο Γκίλιαμ πήρε μια κόπια ανά χείρας κι άρχισε να κάνει δοκιμαστικές προβολές, σε Πανεπιστημιακές Λέσχες. Κάποιοι κριτικοί την είδαν και την ψήφισαν αμέσως σαν «καλύτερη ταινία της χρονιάς». Από πόλη σε πόλη άρχισε να έρχεται κάποιο βραβείο… Αυτό έκαμψε τους παραγωγούς, που δέχτηκαν να την κυκλοφορήσουν ως έχει σε μια κόπια γύρω στα 93 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαμάχης ο Γκίλιαμ, δημοσίευε μια σελίδα διαφήμιση κάθε μέρα, στο VARIETY, ρωτώντας το στούντιο, πότε θα κυκλοφορήσει η ταινία του…Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν «1984 και μισό», σαν αναφορά στον Όργουελ και τον Φελλίνι.

ΣΥΝΟΨΗ
Ο Σάμ, είναι ένας καταπιεσμένος υπάλληλος σε μια μεγάλη πολυεθνική σε ένα μελλοντικό – αλλά και πολύ ρετρό – κόσμο. Ότι ονειρεύεται είναι να βγάλει φτερά και να πετάξει μακριά, από την γραφειοκρατία που τον καταπιέζει. Ξαφνικά γνωρίζει μια γυναίκα που στοιχειώνει τα όνειρα του και την ερωτεύεται, αλλά θα πρέπει να ζήσει σαν φυγάς, αφού οι αρχές που παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, θα τον θεωρήσουν συνένοχο, μιας ομάδας βομβιστών, που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τον Νόμο και την Τάξη.

THE PERFOMANCE

Σκηνοθεσία: Nicolas Roeg, Donald Cammel

Σενάριο: Donald Cammel

Παραγωγή: Sanford Lieberson

Δ. Φωτογραφίας: Nicolas Roeg

Μοντάζ: Antony Gibbs, Brian Smedley-Aston

Μουσική: Jack Nitzsche

Πρωταγωνιστούν: James Fox, Mick Jagger, Anita Pallenberg, Michele Breton, Johnny Shannon, Stanley Meadows, Anthony Valentine, John Bindon

Διάρκεια: 105΄, Αγγλία-1970

Παραγωγή-Διανομή: Goodtimes Enterprises, Warner Bros.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Chas είναι ένας «περφόρμερ». Ανήκει στην εκτελεστική ομάδα της συμμορίας του Harry Flowers και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Ο Chas παίρνει μέρος σε μια κτηνώδους βίας επίθεση, εξαγριώνοντας το αφεντικό. Ο Chas αφού επιπλήττεται για τον ανεξέλεγκτο ενθουσιασμό του, φεύγει από τη συμμορία. Το αφεντικό εξαγριώνεται ακόμη περισσότερο από την ανυπακοή αυτή και στέλνει μια ομάδα εκτελεστών, να τον συμμορφώσουν. Στη συμπλοκή που ακολουθεί ο Chas σκοτώνει έναν από αυτούς και αναγκάζεται να κρυφτεί από τους πρώην συναδέλφους του και την αστυνομία. Ο Chas βάφει τα μαλλιά του και βρίσκει το τέλειο καταφύγιο στο υπόγειο του σπιτιού ενός εκκεντρικού πρώην ροκ σταρ, που ακούει στο όνομα Turner. Ο τελευταίος ζει στο σπίτι σαν ερημίτης μαζί με τις δυο κοπελιές του, τη Pherber και τη Lucy. O γκάνγκστερ και ο ροκ σταρ στην αρχή μισούνται, αλλά στη πορεία ανακαλύπτουν τα κοινά χαρακτηριστικά τους.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

H αρχική ιδέα της ταινίας, ανήκει στον Donald Cammel και είχε το τίτλο «The Performers». Στόχος ήταν να δώσει το κλίμα της εστέτ αποσάθρωσης, των περίφημων swinging ‘60’s του Λονδίνου. Ο Donald Cammel από τη πρώτη στιγμή, είχε στο μυαλό του για πρωταγωνιστή, το κολλητό του Marlon Brando. Η αστυνομική ιστορία που εξυφαίνονταν από τα πρώτα στάδια του σεναρίου, έγινε στη πορεία μια σκοτεινή υπόθεση. Ο Cammel επηρεασμένος βαθιά από το έργο του Jorge Louis Borges, ξανάγραψε το σενάριο από την αρχή, για να του προσδώσει την ένταση ενός φιλμ που διαπραγματεύεται τη κρίση ταυτότητας. Με τη προσθήκη του frontman των Rolling Stones, Mick Jagger στο καστ, τα διοικητικά στελέχη της Warner που βρίσκονταν χρόνια σε εσωτερικό πόλεμο, πίστευαν ότι βρήκαν την απάντηση στο «A Hard Day’s Night» των Beatles. Αντ’αυτού ο Cammel και ο Roeg, παρέδωσαν ένα σκοτεινό, πειραματικό φιλμ, γεμάτο με απεικονίσεις βίας, ναρκωτικών και σεξ. Το στούντιο απογοητεύτηκε από το αποτέλεσμα. Λέγεται ότι η γυναίκα ενός μεγαλοστελέχους, έκανε εμετό στο χαλί κατά τη διάρκεια της προβολής. Μετά από αρκετά ευτράπελα, το στούντιο αρνείται τη διανομή της ταινίας, μάλιστα υπήρξαν και εισηγήσεις για να καταστραφεί ολοσχερώς το φιλμ. Το «Performance», βγήκε τελικά στις αίθουσες το 1970, αφότου άλλαξε το διοικητικό συμβούλιο της Warner. Στην εποχή του οι κριτικοί υπήρξαν διχασμένοι, εστιάζοντας περισσότερο στο σεξουαλικό περιεχόμενο. Έπρεπε να έρθει η δεκαετία του ’90, για να αποκτήσει η ταινία την κριτική της αναγνώριση.

Η επίδραση του «Performance» στους μετέπειτα κινηματογραφιστές και ρεύματα υπήρξε τεράστια. Σκηνοθέτες όπως ο Quentin Tarantino και μουσικά συγκροτήματα όπως οι Happy Mondays, επηρεάστηκαν άμεσα από αυτό το μοχθηρά ερωτικό φιλμ.

ΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ

Nicolas Roeg : γεννήθηκε το 1928 στο Λονδίνο. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως τρίτος βοηθός του David Lean στη ταινία «Lawrence Of Arabia». Έγινε γνωστός για την τεχνική του cut-up, όπου σπάζοντας τη γραμμική αφήγηση, της έδινε ένα ολότελα καινούργιο νόημα. Διάσημες ταινίες του: «Don’t Look Now», «The Man Who Fell To Earth», «Walkabout» κ.α. Οι σκηνοθέτες Ridley Scott και Francois Ozon έχουν εκφράσει δημόσια, πως αποτελεί τη μεγαλύτερη επιρροή τους.

Donald Cammel : γεννήθηκε το 1934, στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Αλήτευε από μικρός και για να βγάλει τα προς το ζην, ζωγράφιζε πορτραίτα. Χάρις τις διασυνδέσεις της οικογενείας του, έγινε μια από τις κεντρικές φιγούρες των swinging ‘60’s, στο Λονδίνο. Ο πατέρας του έγραψε τη βιογραφία του διάσημου αποκρυφιστή Aleister Crowley, ενώ ο μικρός Donald επηρεάστηκε από την ποίηση του. Μετά το «Performance», προσπάθησε να κάνει και άλλες ταινίες δίχως εντυπωσιακά αποτέλεσμα. Κατάφερε να σκηνοθετήσει το χαμηλού προϋπολογισμού «Demon Seed» το 1977 και το εκκεντρικό horror, « White Of The Eye», το 1987. Ο Donald Cammel, αυτοκτόνησε το 1996, στο σπίτι του στο Χόλυγουντ. Μετά θάνατον κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του «Fan-Tan», που το είχε εμπνευστεί το 1979, μαζί με το κολλητό του Marlon Brando.

THE HUNGER

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Tony Scott
Σενάριο: James Costigan, Tony Scott
Παραγωγή: Richard Shepard
Δ. Φωτογραφίας: Stephen Goldblatt
Μοντάζ: Pamela Power
Μουσική: Denny Jeager, Michel Rubini
Art Director: Clinton Cavers
Πρωταγωνιστούν: David Bowie, Catherine Deneuve, Susan Sarandon, Cliff De Young, Dan Hedaya
Διάρκεια: 97΄, Μεγ. Βρετανία-1983
Εταιρίες Παραγωγής, Διανομής: Metro-Goldwyn-Mayer, Peerford LTD

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ
Το «Hunger» είναι μια παραγωγή του 1983 και αποτελεί τη πρώτη μεγάλου μήκους του διάσημου σκηνοθέτη Tony Scott, αδερφού του Ridley Scott. Το φιλμ αναφέρεται στην ιστορία ενός αλλόκοτου ερωτικού τριγώνου ανάμεσα σε μια γιατρό (Susan Sarandon) που ειδικεύεται πάνω στα προβλήματα του γήρατος και ενός εξαιρετικά κομψού βαμπίρ ζευγαριού (David Bowie και Catherine Deneuve). Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Whitley Strieber, που εκδόθηκε το 1981. Το φιλμ όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες, οι κριτικοί ήταν επιφυλακτικοί. Εντούτοις η ταινία πέρασε γρήγορα στη σφαίρα του cult και ένας σκληρός πυρήνας σινεφίλ το λάτρεψε, ανταποκρινόμενος στη γοτθική και ταυτόχρονα γκλάμουρ ατμόσφαιρά του. Μη ξεχνάμε ότι στους τίτλους αρχής και στην έναρξη, ακούγεται ο ύμνος των Bauhaus: «Bela Lugosi’s Dead».
- Ο David Bowie για να δώσει μια τραχύτητα στη φωνή του, καθότι στη ταινία γερνά απότομα, κάθε μέρα μετά τις πρόβες πήγαινε στη γέφυρα George Washington και ούρλιαζε όλα τα σχεδόν τα πανκ τραγούδια που ήξερε.


ΣΥΝΟΨΗ
Η Μίριαμ είναι ένα αιωνόβιο θηλυκό βαμπίρ, που συντηρείται από το αίμα των εραστών της. Σε ανταπόδοση οι σεξουαλικοί σύντροφοι είτε είναι άντρες είτε γυναίκες, δε γερνούν. Κερδίζουν τη νεότητα, μέχρι η Μίριαμ να τους βαρεθεί και να τους παρατήσει. Σε αυτή τη κατηγορία βρίσκεται και ο Τζον, ο οποίος υπήρξε ένας από τους μονιμότερους εραστές της Μίριαμ. Ξαφνικά αρχίζει και γερνά, η ζωή του έτσι θα τελειώσει σε 24 ώρες. Απελπισμένος ζητά βοήθεια από τη δόκτωρ Σάρα Ρόμπερτς, μήπως και βρει γιατρειά για την αλματώδη γήρανσή του. Η γιατρός δεν πολυπιστεύει την ιστορία του, αλλά τις κινεί τη περιέργεια σε τέτοιο βαθμό, που θέλει να συναντήσει οπωσδήποτε τη Μίριαμ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να σαγηνευτεί από τον ακαταμάχητο ερωτισμό του στιλάτου βαμπίρ.


ΒΙΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

TONY SCOTT: Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1944 στο Στόκτον της Βόρειας Αγγλίας. Η πρώτη του επαφή με τη μεγάλη οθόνη ήταν μπροστά από τη κάμερα, καθώς υπήρξε ο πρωταγωνιστής της πρώτης ταινίας μικρού μήκους του αδερφού του, Ridley με τίτλο: «Boy and Bicycle». Ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου αδερφού του, σπούδασε στο Sunderland Art School και στο Royal College of Art, με σκοπό να γίνει ζωγράφος. Η πετυχημένη πορεία του Ridley στη τηλεοπτική διαφήμιση και η ίδρυση της εταιρίας παραγωγής Ridley Scott Associates (RSA), ήταν οι καταλύτες που έστρεψαν το ενδιαφέρον του μικρού Tony, στο σινεμά.
Για λογαριασμό της εταιρίας σκηνοθέτησε εκατοντάδες διαφημίσεις για τη τηλεόραση και έφτασε στο σημείο να γίνει γενικός διευθυντής, αφού ο αδερφός του έλειπε συνέχεια σε γυρίσματα. Όταν ήρθε η σειρά του να πραγματοποιήσει το πέρασμα στη μεγάλη οθόνη, σκέφτηκε να διασκευάσει το βιβλίο της Anne Rice, «Interview With A Vampire». Η MGM του χτύπησε τη πόρτα προτείνοντας ένα άλλο βαμπίρ πρότζεκτ, αφού το Interview…ήταν δεσμευμένο. Ο Τony Scott ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις δέχτηκε τη πρόταση του στούντιο και αποφάσισε να μεταχειριστεί αυτούσιο το οπτικό ντιζάιν του Interview…, για το «The Hunger».
Το φιλμ απέτυχε στο να κόψει εισιτήρια, θάφτηκε από τους κριτικούς της εποχής, στέλνοντας τον Tony Scott στην ανεργία και στη σιγουριά των διαφημίσεων. Ευτυχώς ανάμεσα στους θαυμαστές της ταινίας ήταν οι περιβόητοι παραγωγοί Don Simpson και Jerry Bruckheimer. Μετά ήρθε το Top Gun…
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ): TOP GUN, THE LAST BOY SCOUT, TRUE ROMANCE, CRIMSON TIDE, ENEMY OF THE STATE, DOMINO

DAVID BOWIE: Από το Μπρίξτον του Λονδίνου, συσκεύασε και κατεργάστηκε τη ποπ κουλτούρα της εποχής του. Γεννήθηκε το 1947 και προορίζονταν να γίνει μηχανικός. Ανεπηρέαστα δανδής διαπέρασε την avant-guard μέχρι το πανκ και την ηλεκτρονική μουσική, μέχρι την οπερετική σύνθεση. Ο Ziggy από τον πλανήτη Άρη, αν δεν ήταν κινηματογραφικός ήρωας, σίγουρα θα είχε εφεύρει την εικόνα του. Ένας Cracked Actor που ενσάρκωσε την απόσχιση του θεάματος από τα ιχνοστοιχεία της ίδιας του της παροδικότητας. Νίκησε το χρόνο. Ο David Bowie, έφτασε την έννοια «πρωτοπορία», στον ύψιστο βαθμό της, αποδωμόντας τη παράλληλα. Το «γκλαμ» κρατά, όσο μπορεί να αντέξει το προσωπείο που το φέρει. Το ερώτημα παραμένει ακόμη και σήμερα: Ποιος είναι ο David Bowie; Μάλλον ένας alien Μεσσίας που ανακαλύφτηκε για να σώσει το κόσμο, όπως περιγράφεται και στο τραγούδι Moonage Daydream.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ): THE MAN WHO FELL TO EARTH, THE HUNGER, MERRY CHRISTMAS MR. LAWRENCE, ABSOLUTE BEGINNERS, TWIN PEAKS: FIRE WALK WITH ME, BASQUIAT, THE PRESTIGE

CATHERINE DENEUVE: H Catherine Fabienne Dorleac, είναι βέρα παριζιάνα και γεννήθηκε στη πόλη του φωτός το 1943. Μια ξανθιά, παγωμένη ομορφιά που κληρονόμησε το χάρισμα της Γκρέις Κέλι: υποκρίνεται άψογα μέσα από μια ακίνητη σχεδόν ηδυπάθεια. Την λάτρεψαν όλα τα «κακά παιδιά» του κινηματογράφου. Από τον Luis Bunuel και τον Roger Vadim, μέχρι το Roman Polanski και το φωτογράφο σύμβολο των ‘60’s, David Bailey. Για την επί χρόνια μούσα του Yves Saint Laurent, οι σειρήνες του Χόλυγουντ δεν την συγκίνησαν. Η απαστράπτουσα ομορφιά της παρέμεινε το καταλληλότερο υλικό για της μύχιες φαντασιώσεις σκηνοθετών και θεατών, τη στιγμή που το ευρωπαϊκό σινεμά, είχε ξεμείνει από μπαταρία. Τα φυσικά της χαρίσματα ενσωματώνονταν αμέσως σε οτιδήποτε και αν έπαιζε. Έμοιαζε με ένα σάρκινο φόντο σε κίνηση, που αιχμαλώτιζε όμως το βλέμμα. Ποτέ δεν δίστασε να σπρώξει τον εαυτό της στα όρια, σε αμφιλεγόμενους ρόλους που έσφυζαν από ερωτικούς χυμούς. Η μεγάλη κυρία του γαλλικού σινεμά, μέχρι να κατακτήσει το θρόνο της, στραπατσάρισε ουκ ολίγες φορές το ψυχρό της προφίλ, στις φιλήδονες υπόγειες διαβάσεις της επιθυμίας.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ): LES PARAPLUIES DE CHERBOURG, REPULSION, LES CREATURES, BELLE DE JOUR, TRISTANA, LIZA, UN FLIC, LE SAUVAGE, HUSTLE, A NOUS DEUX, LE DERNIER METRO, LES CHOIX DES ARMES, HOTEL DES AMERIQUES, THE HUNGER, INDOCHINE, LES VOLEURS, PLACE VENDOME, POLA X, DANCER IN THE DARK, 8 FEMMES, ROIS ET REINE

SUZAN SARANDON: H Sousan Abigail Tomalin, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από αυστηρούς καθολικούς γονείς. Σαν αντίδραση στο κοντινό της περιβάλλον προέβαλε αρχικά η επιλογή της να γίνει ηθοποιός, για να εξελιχτεί αργότερα μια από τις καλύτερες της γενιάς της. Έχει πολιτική άποψη και οικολογικές ανησυχίες, γι αυτό πολλοί στο Χόλυγουντ την αποκαλούν χαριτολογώντας, το θηλυκό Robert Redford. Φυσικό παίξιμο, σιγουριά και αυτοπεποίθηση, χαρακτηρίζουν τον κινηματογραφικό της χαρακτήρα, που κάνει τον οποιονδήποτε ηθοποιό να παίξει στο πλευρό της. Από το 1988, είναι παντρεμένη με τον εξαιρετικό ηθοποιό Tim Robins
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ): LA MORTADELLA, THE FRONT PAGE, DRAGON FLY, ATLANTIC CITY, THE HUNGER, BILL DURHAM, THELMA & LOUISE, DEAD MAN WALKING, ALFIE

OCEAN FLAME

Cannes Film Festival, Un Certain Regard

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Fen Dou-Liu

Παραγωγοί: Li Yang, Raymond Kwok

Δ.Φωτογραφίας: Chen Ying, Chan Chor-Keung

Μοντάζ: Kwong Chi-Leung

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Shuo Wang, με τίτλο «Part Ocean, Part Flame».

Πρωταγωνιστούν: Fen Liao, Monica Wang, Simon Yam, Lam Suet, Leung Ka-Yan

Διάρκεια: 130΄, Χονγκ-Κονγκ/ Filmko Entertainment

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Wong Yiu είναι ένας ξεδιάντροπος τοκογλύφος και εκβιαστής. Μια μέρα συναντά μια όμορφη σερβιτόρα που ακούει στο όνομα, Ni Chen. Αρχικά πιστεύει πως η Ni Chen είναι του χεριού του, άλλο ένα «εύκολο» κορίτσι που μπορεί να ελέγξει. Μόνο που το επίπεδο του εγωισμού της, ξεπερνά κάθε φαντασία. Η Ni Chen δεν είναι ένα κορίτσι σαν τα άλλα, ξέρει να αντιστέκεται. Όταν το καταλάβει αυτό ο Wong Yiu, θα είναι πολύ αργά.

Σιγά, σιγά έρχονται όλο και πιο κοντά. Χάνονται μέσα στη δίνη μιας παράξενης έλξης. Ο Wong Yiu νιώθει παγιδευμένος μέσα στη γοητεία της. Δεν αισθάνεται ελεύθερος όπως κάποτε. Τον κυριεύει η παραφροσύνη και τη σκοτώνει.

Οκτώ χρόνια αργότερα ο Wong Yiu, βγαίνει από τη φυλακή. Οπλοφορεί και πηγαίνει να ψάξει τη μητέρα της Ni Chen. Ελπίζει να εκπληρώσει τον όρκο του.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η ταινία προβλήθηκε στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ των Καννών, το 2008. Είναι η δεύτερη ταινία του Fen Dou-Liu, μετά το εξαιρετικό «Green Hat» που το 2004 στο Tribeca Film Festival, είχε κερδίσει τα βραβεία καλύτερης ταινίας και καλύτερης σκηνοθεσίας.

«Το βιβλίο του Shuo Wang, «Part Ocean, Part Flame» είναι από μόνο του μια ολοκληρωμένη ταινία, οπότε η κινηματογραφική μεταφορά του, δεν ήταν πρόβλημα για μένα», σημειώνει ο σκηνοθέτης. Και προσθέτει: «Η ιστορία είναι μια μηχανορραφία για την αγάπη και τη λύτρωση. Το μόνο που είχα να κάνω, είναι ένα φιλμ που θα καθήλωνε το κοινό».

«Το ενοχικό σύνδρομο είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μου», εξομολογείται ο σκηνοθέτης Fen Dou-Liu. «Αυτό το συναίσθημα της ενοχής, με κατέτρεχε μια ζωή. Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα η σωτηρία της ψυχής μου».

DEREK ELLEY SPEAKING

« Ύστερα από το εντυπωσιακό και αρκετά παιχνιδιάρικο αστυνομικό θρίλερ «Green Hat», ο Fen Dou-Liu κατασκευάζει μια υπνωτιστικά σαγηνευτική δεύτερη ταινία, που είναι ίσως η πλέον ιδιοσυγκρασιακή και καλλιτεχνική διασκευή του γνωστού μυθιστορήματος «Part Ocean, Part Flame», του Shuo Wang».

VARIETY